27 dezembro 2017

mary oliver

Entering the Kingdom

The crows see me.
They strech their glossy necks
In the tallest branches
Of green trees. I am
possibly dangerous, I am
Entering the kingdom.

The dream of my life
Is to lie down by a slow river
And stare at the light in the trees–
To learn something by being nothing
A little while but the rich
Lens of attention.

But the crows puff their feathers and cry
Between me and the sun,
And I should go now.
They know me for what I am.
No dreamer,
No eater of leaves.

Entrando no reino

Vêem-me os corvos
Esticam o pescoço lustroso
Nos ramos mais altos. Estou
potencialmente perigosa. Estou
entrando no reino.

O sonho da minha vida
é deitar-me ao pé de um rio pacífico
e contemplar a luz nas árvores -
Para aprender alguma coisa sobre não ser nada
apenas um fractal mas saboroso
alvo de mira.

Mas os corvos tornam côncavas as penas e gritam
entre o sol e eu.
Devia ir-me embora agora.
Conhecem-me pelo que sou.
Não sonhadora,
não comedora de folhas

ren hang

《爱情》

你不在我身边的时候
我想去找很多陌生人做爱
然后再打电话全都告诉你

如果你愤怒
你越愤怒
我才越感到安稳


Amor

Sempre que não estás comigo
desejo ir à procura de um tipo qualquer para fazer amor,
e depois telefonar-te e contar-te tudo

Se isso te puser furioso :
quanto mais o estiveres
mais segura me sentirei.


26 dezembro 2017

esther pardo herrero

Pregunta I

Me pregunto
si al dolor
se le puede matar
de asfixia.

Pergunta I

pergunto-me
se a dor
pode ser morta
por asfixia


23 dezembro 2017

alba flores


Hueles a campo

Hueles a campo
dijiste
y con miedo pregunté
¿y oler a campo es bueno o malo?

¿pensaste en el estiércol o en las flores cuando me tocaste?
¿te pareció mi piel la dura piel de una vaca?
¿olía mi pelo a lluvia? ¿estaba oscuro y mojado como tierra oscura y mojada?
¿había arena bajo mis uñas?
¿te ortigué la mano sin pretenderlo? ¿fue mi caricia áspera?
¿era acaso mi cuerpo frío y escurridizo como las algas del río?
¿olía a rana o a hierbabuena? ¿a vertedero o a menta?
¿parecía que tuviera la boca llena de peces o de lana?
¿pensaste en mí como campo en verano o campo en invierno?
¿te parecieron mis ojos verdes, blancos o amarillos? ¿estaban secos o parecía que lloraban?
¿encontraste pajas en mi ropa de haberme revolcado por el suelo?
¿te diste cuenta de que ser campo me gustaba?

Cheiras a campo

Cheiras a campo
disseste
com medo perguntei
e cheirar a campo é bom ou mau?

Pensaste em estrume ou em flores quando me tocaste?
pareceu-te a minha pele a dura pele de uma vaca?
cheiravam os meus cabelos a chuva? ¿estavam escuros e molhados como terra escura e molhada?
havia areia nas minhas unhas?
urtiguei a tua mão sem querer? Foi áspera a minha carícia?
por acaso o meu corpo e escorregadiço como as algas do rio?
cheirava a rã ou a hortelã? a esgoto ou a menta?
parecia que tinha a boca cheia de peixes ou de lã?
Pensaste em mim como campo no verão ou campo no inverno?
os meus olhos pareceram-te verdes, brancos ou amarelos? estavam secos ou parecia que choravam?
encontraste palha na minha roupa por me ter rebolado no chão?
deste conta que gostava de ser campo?

19 dezembro 2017

itzíar lópez guil

Barreras

El mundo es cual es hoy ante tus ojos,
tan simple y tan oscuro como escuchas
en la corteza de las nubes,
en este corazón tardío, y tuyo.

Muy pronto perderás esta amplitud,
y todo empezará a ser estrecho,
preciso e invariable. Cada vez
menos.

Hasta que un día, de mañana,
la luz de hoy resurja, y te permita
ver de nuevo la extensa y misteriosa
esencia de la vida.

Barreiras

O mundo é o que é hoje ante os teus olhos
tão simples e escuro como escutas
na crosta das nuvens,
neste coração tardio e teu.

Depressa perderás esta amplitude
e tudo começará a ser estreito,
preciso e invariável. Cada vez
menos.

Até que um dia, de manhã,
a luz de hoje ressurja e te permita
ver de novo a extensa e misteriosa
essência da vida.

17 dezembro 2017

laura castillo

Mestizaje

Una mujer negra aproxima sus caderas
como si en su vientre recogiera un golpe de origen.
Observa el borde del camino,
con esos ojos que derrumban memoria,
con el letargo de su boca
mordiendo palabras como agujas del tiempo.
Basta ver su rostro para entender
que la luz situada en sus manos
poco a poco se adormece.
El viento lo sabe:
no hay lugar que cobije su historia
ni que sostenga tanto silencio amontonado.

Mestiçagem

Uma mulher negra aproxima as ancas
como se em seu ventre incorporasse um batimento de origem.
Observa a beira do caminho,
com esses olhos que derrubam a memória,
com a letargia da sua boca
mordendo palavras como agulhas do tempo.
Basta ver o seu rosto para compreender
que a luz situada nas suas mãos
pouco a pouco adormece.
O vento bem sabe:
não há lugar que cobice a sua história
nem que sustenha tanto silêncio amontoado.

milenka torrico

Oscilación

Mi mamá no me ama

se sienta frente al televisor
para llorar por otros
para dolerse de otros

si la culpa la alcanza
me da dinero

si la furia la alcanza
me abofetea

si la ansiedad la alcanza
se enamora de mi padre

si la lucidez la alcanza
se arrastra por la casa
buscando un lugar para colgarse.

Mi mamá no me ama
yo amo la lucidez de mi mamá.

Oscilação

A minha mãe não me ama

senta-se diante da televisão
a chorar pelos outros
a condoer-se com os outros

se a culpa a atinge
dá-me dinheiro

se a fúria toma conta dela
esbofeteia-me

se a ansiedade a toma
apaixona-se pelo meu pai

se a lucidez lhe entra
arrasta-se pela casa
procurando um lugar para se aninhar

A minha mãe não me ama
eu amo a lucidez da minha mãe.

16 dezembro 2017

fanny enrigue

El cielo de los mustangs

El cuerpo humano
no es más
que un globo de carne
y sangre o así
parecía
desde la ventana
cuando empezó la catástrofe.

Pensé
en medio del pánico
en el auto de lujo
que había visto esfumarse
de mi mente gracias a la meditación
budista.
Vi fugaz su brillo
allá abajo
junto a los cuerpos rotos.

Quise saltar por esa ventana
pero me detuve:
estaba
en el primer piso.

O céu dos mustangs

O corpo humano
mais não é
que um globo de carne
e sangue ou assim
parecia
da janela
quando começou a catástrofe.

Pensei
no meio do pânico
no carro de luxo
que vi esfumar-se
da minha mente graças à meditação
budista.
Vi fugaz o seu brilho
ali em baixo
ao pé dos corpos estilhaçados.

Quis saltar pela janela
mas detive-me:
estava
no primeiro andar.

14 dezembro 2017

volja hapeyeva

КАЛІ ТЫ дрэва
а вецер сышоў ад цябе

стаяць нерухома можна стагодзьдзямі

і што табе птушкі зь іх звонкімі песьнямі лета

калі ты дрэва
ад якога сышоў вецер

Se fores uma árvore
abandonada pelo vento
podes permanecer imóvel ao longo dos séculos
sem te importarem os pássaros com as suas melodiosas canções de verão
se fores
uma árvore
abandonada pelo vento