ΠΕΡΙΣΤΡΕΦΌΜΕΝΟ ΜΠΟΥΚΆΛΙ FIX
Σήμερα είσαι φθινόπωρο. Πρόσωπο χαραγμένο στο κέντρο και την περιφέρεια. Έξω βρέχει και εσύ μακροημερεύεις. Στα μακρά μαλλιά μου. Σήμερα δεν έχεις μυστικά. Είσαι σκόρπιος σαν τα σκόρπια μήλα στο τραπέζι. Δένεις τα μαλλιά μου και μου ψιθυρίζεις, «αλάτι ψιλό, αλάτι χοντρό, θα ‘ρθω να σε βρω». Δεν θά ‘ρθεις. Μιά μέρα θ’ αφήσω τα μάτια σου πάνω μου. Ύστερα θα μαζέψω όλα τα φύλλα και το χώμα. Να μπει χειμώνας, να ‘ρθεί η Άνοιξη, να λιώσουν οι πάγοι, να ξαναγυρίσει η γη. Ανάποδα. Και η μύτη της μπουκάλας. Πάνω σου. Διότι πολύ αγαπηθήκαν τα φιλιά εκείνα. Η μύτη αυτή.
Garrafa que gira até
Hoje és outono. O teu rosto permanece no centro e na periferia. Lá fora chove e alongas os teus dias. Na minha abundante melena. Hoje não tensm segredos. Estás disperso como as dispersa maçãs sobre a mesa. Atas o meu cabelo e sussurras-me : "sal fino, sal grosso, virei buscar-te”. Não virás. Um dia deixarei o teu olhar em mim. Depois recolherei todas as folhas e a terra. Que chegue o inverno, a primavera, que derreta o gelo e se torne argila. E ao contrário. E o aroma da garrafa sobre ti porque eu amei demasiado os teus beijos. E esse cheiro...
