karina cubas

 
By żyć tutaj
musiałam zapomnieć wszystko, co znam
ten bliski język, który mnie przenika
 
ten sposób bycia sobą będąc
często nachodzi mnie jak świszczący oddech
 
Jak u cykady
powoli złuszcza się
powłoka ze świata
 
Czy to możliwe, że pamięć
każdego dnia
jest obecna
coraz dłużej?
 
Lub po prostu rozlewa jak rzeka
w sygnałach od ciszy
 
Dokuczliwe roztargnienie
hałas dokuczliwy
preteksty, które podajemy by siebie stracić
 
Moc ginie już przy najdrobniejszym szczególe
Tam, gdzie ptaki znajdują pożywienie
Jak fałszywi domownicy
frazy wymykają się
składają broń
 
i odnaleźć się w tym, co nieme.
by odnaleźć się w tym, co nieme.
 
 
 
 
Para viver aqui
Tive de esquecer o que sabia
essa contígua língua que me habita
 
esse modo de estando
costuma atacar-me como um fôlego
 
Como o grilo
Vai-se descamisando
a roupa do mundo
 
Será que a memória
está presente
todos os dias
com mais tempo?
 
Ou só se acomoda como o rio
nos recados do silêncio
 
Incómoda a distração
o ruído incómodo
os motivos aduzidos para nos perdermos
 
A potência detém-se num detalhe mínimo
Aí onde os pássaros encontram o seu alimento
Como os falsos devedores
as frases esgueiram-se
ficam sem armas
 
encontrar-se no que se cala.