Mostrar mensagens com a etiqueta charlotte van den broeck. Mostrar todas as mensagens
Mostrar mensagens com a etiqueta charlotte van den broeck. Mostrar todas as mensagens

20 dezembro 2020

charlotte van den broeck

 

VII


iets in het vlees, uren na het schot nog, zal pulseren

tot ook dat op is, herinnering aan een hartslag

welk dier hielden we ons voor te willen raken?

we jaagden altijd al op elkaar in onszelf

zijn wij dat werkelijk geworden? ingezouten en opgehangen

rantsoen van onze idealen, luchtfoto van de toenmalige plek

waar we elkaar eindelijk onszelf zouden vergeven, wanneer dan?

zelfs het schrijven is bezig te versterven, mijn handschrift sleept

naar links, sleept me rugwaarts terug de jaren in

in je oksel een bres voor bedenktijd, waar ik de holte vond

waarin mijn hele onvermogen kon, toen heb ik het gedaan

van jou en mij met opzet onderdelen uit een modelbouwpakket gemaakt



VII


uma coisa na carne, horas após o disparo, ainda terá pulso,

até que mesmo isso acabe, a lembrança de um batimento cardíaco

que animal dizíamos querer capturar?

Desde sempre perseguimos o outro em nós

nisso nos convertemos realmente? uma fatia dos nossos ideais

salgada e posta a secar, fotografia aérea do lugar antergo

onde finalmente nos perdoaríamos, quando?

até a escrita está a morrer, a minha ortografia arrasta-se

para a esquerda, arrasta-me para trás, ao passado

na tua axila, um resquício para te pedir tempo, ali onde encontrei um vago

onde coube toda a minha capacidade, assim o fiz,

adrede, a ti e a mim nos converti em peças de uma estrutura para armar