Mostrar mensagens com a etiqueta miren agur meabe. Mostrar todas as mensagens
Mostrar mensagens com a etiqueta miren agur meabe. Mostrar todas as mensagens

11 fevereiro 2022

miren agur meabe

 

Potxingoa Moilan


Zeure buruari begira zaude potxingo batean, eta ostadarrak apaintzen dizu aurpegia. Paradisu zahar batera zaramatza gasolio-aztarnak.

Argiak atzenengoz atera du mihia zure ektoplasma uretan ezabatu orduko. Barrenean ikusten zara, sahats ondoan istripua onarturiko Ofelia bat bezala.

Eztabaidan zabiltza guardasolaren muturrak zure islari diktatzen dizkion zirkuluekin.

Iletargiak atoian dakartza eguzkitan sendatzen jarritako potinak, galipota, hondarrean utzi eta hondarrak lauskitutako oinatzak, odola, sareak, algen usaina ilean, kresalarena gonan.

Arraunez mintzo den abesti bat diozu zurmurka. (…)



Charco no cais

Olhas para ti numa poça da do molhe e um véu de arco-íris esmalta o teu semblante, traços de gasóleo que te conduzem a um remoto paraíso.

A luz puxa a língua pela última vez antes de na água desaparecer o ectoplasma. Dentro, vês-te como uma Ofélia que aceita com o salgueiro o seu acidente.

Discutes com os círculos que a ponta do guarda-chuva dita no teu reflexo.

A lua traz a reboque barcas em cura de sol, resina, pegadas na areia que a mesma areia desfaz, sangue, redes, cheiro de algas no cabelo, a salitre na saia.

Sussurras uma canção que fala de remos. (...)