Mostrar mensagens com a etiqueta ewa jarocka. Mostrar todas as mensagens
Mostrar mensagens com a etiqueta ewa jarocka. Mostrar todas as mensagens

29 abril 2022

ewa jarocka

 

Patrze na swoje dłonie


patrzę na swoje dłonie


przypominają mi starość, trochę

suchych liści, całe życie były ze mną,

a teraz pękają jak skaj. najchętniej

by zawilgotniały, by móc milczeć.


by móc płakać łzami, które ściskam

powiekami tak. jak zaciskam szczękę.


składam dłonie w piramidkę,

jakbym strzelała do siebie.


skubię skórki przy paznokciach.

chcę przyśpieszyć swoją śmierć, bo mogę.

może kiedyś razem z zadziorami stracę

paznokcie, włosy, skórę. dom. miasta,

wsie, lasy i zwierzęta oraz ludzkie

dzieci, dorosłych mężczyzn oszczędzę,


by płakali po nas




Olho para as minhas mãos


olho para as minhas mãos


lembram-me a velhice, um punhado de

folhas secas, estiveram comigo toda a vida,

e agora estão a fender-se como a polipele.

gostariam de se humedecer, para ficarem em silêncio.


para poder chorar as lágrimas que contenho

com as pálpebras tal como aperto a mandíbula.


cruzo as mãos em forma de pirâmide,

como se estivesse a disparar contra mim.


arranco as cutículas das unhas.

quero acelerar a minha morte, porque posso.


talvez um dia, junto com o queixo duplo, perca

as unhas, o cabelo, a pele, as cidades,

aldeias, florestas, animais e crianças

humanas, aos homens adultos poupar-lhes-ei a vida


para que chorem por nós