Mostrar mensagens com a etiqueta oksana lukashina. Mostrar todas as mensagens
Mostrar mensagens com a etiqueta oksana lukashina. Mostrar todas as mensagens

06 março 2022

oksana lukashina

 

on prosi – nie pomagajcie mnie

pomagajcie żołnierzom

mnie już niczego nie trzeba

ani leków ani ciepła ani światła

ani łyka wody przed śmiercią


nie wyjdę z tego pokoju

chyba że wyjdę z pokoju ciała

ale powiedziano mi że Boga nie ma

a ten który jest – zbyt podobny do człowieka

a człowiek – chyba jest,

chyba musi być?


podobno przeżyłem życie

ale i tak niczego nie wiem


a tej nocy tak mnie bolało

że zapomniałem o wszystkim i zresztą o sobie samym

nie widziałem ani nieba ani kosmosu ani Bożej

czerni; widziałem tylko żołnierzy

czułem w kościach jak oni chcą pić


nie pomagajcie mi więcej

pomagajcie tym którzy jeszcze mogą


rodzić dzieci




ele pede - não me ajudem

ajudem os soldados

já nada me faz falta

nem medicamentos, nem calor, nem luz

nem um gole de água antes de morrer


não deixarei esta estadia

a não ser que abandone a estadia do corpo

mas disseram-me que não há Deus

e aquele que existe, parece-se demasiado com o homem

e o homem - creio que existe,

terá de existir? -


Supostamente vivi a minha vida

mas continuo sem saber nada


E esta noite doeu-me tanto

que me esqueci de tudo e de mim também

não vi o céu, nem o cosmos, nem a escuridão

divina; só vi uns soldados

senti nos meus ossos como queriam beber


não me ajudem mais

ajudem quem ainda pode


dar à luz as crianças