HOSTO erorkorrak dituzten zuhaiztiak dira baso.
Horrela bakarrik nago ondo
orain- oraingoetan.
Orainak kokatzen du oraina.
Denak beste dimentsio bat erakusten du
eta orainak iragazten du denbora
beste frekuentziaren batean.
zuri bezain itsu
izan dena oro honantz hurrupatzen duena,
lehen izandakora iritsi ezin naizenez, berriz,
iragana eskura ezina denez.
gaztaina morkotsetik ateratzean bezala
eta eskuetatik ihes egiten du presenteak
lipar batez babestu dugunak,
berriz desagertzeko.
zuongana bihurtzea, eta hor geratzea, mariuxa,
baina helduka erori den gaztaina naiz morkots honen barruan,
denborak oraina urtzen duen bitartean
hemengo eta geure.
Estou tão bem
abraçada a este agora, por agora.
O presente situa o presente.
Tudo mostra outra dimensão
e o presente peneira o tempo
em qualquer das suas frequências.
tão brancas como cegantes,
absorvendo quanto foi,
embora eu não possa voltar a ser quem fui,
já que o passado é inatingível.
como castanha que brota de seu ouriço
e este presente brevemente protegido
foge da mão
e volta a desaparecer.
voltar para esse colo, e ficar lá, em concha
mas sou castanha em ouriço caída antes de amadurecer,
num tempo que desprende presente:
Sou daqui, do nosso.