HALLP’A P’UKUCHA
Nuqan huq hallp’a
p’ukuchata wakichikurani,
tukuy sunquywan kusisqa
chay simillanta q’inpirirqani,
llusk’ay llusk’ay uya
p’ukullay kapuwanki, nispa k’anchaykachirani,
“lichi-lichi kirullay,
mana q’asasqa kapuwanki”, nispa wakichikurani,
“sapan ñañallaymi
kapuwanki” nispa kinsa samallaywan rikch’arichirani,
“qantaq kanki trigucha,
nuqataq kasaq saracha” nispa warma sutiywan sutichakurani.
Chaymantapachan hallp’a
pukuchaypi,
Mishk’iy-mishk’iy
trigu-sara lawachayta mikhukurani,
makillaypi muyu muyuruchispa,
kantullanmanta phuku phukurispa,
parlan parlan mishk’ita mikhukurayku.
Nuqan huq hallp’a
p’ukuchata ruwakurani,
nuqataqmi qunqaylla
q’asarapusqani,
manaraq pura killa
hunt’ayurushaqtin raqraraña kapushasqa.
Qunqay q’asarusqaymanta
viodo runallaman urmani,
Viodullaman urmaspan
chay lichi kirullaypas
ishkay q’illu achakullaña,
Viodullaman urmaspan
llusk’a uyallaypas
kikin mirkha t’uqra t’uqrallaña.
Qunqay q’asurusqaymanta
Sara-trigu lawallaypas
haya,
haqay viyudukunaq
p’usqu uyankuhina.
PRATINHO DE
BARRO
Dei vida a um lindo
prato de barro,
superada pela emoção fendi-lhe
um inultrapassável lábio,
palpitando a semente do
meu coração modelei o seu rosto vigoroso,
"brancura de
dentes sem lasca", confiei-lhe em segredo.
"Serás a minha
eterna companheira".
"E agora pressiona"
e soprei três sopros de vida.
"Serás o grão do
trigo,
eu serei o grão do
milho" e sussurrante ofereci-lhe o meu nome de donzela.
A partir de então,
creme de milho e
creme de quinoa
levei ao palato no meu
prato de barro,
girando-o com carinho
entre as minhas mãos saboreei-o,
soprando o seu quente
respirar degustei-o,
dizendo-lhe ternuras, disfrutei
das ceias mais bonitas da minha vida.
Eu dei a vida a um lindo
prato de barro,
e eu própria, sem dar
conta, fi-lo em lascas,
num piscar de olhos,
parti-o antes da lua cheia chegar.
Desde essa altura
fui caindo nas mãos de
homens viúvos.
Desde essa altura
a brancura dos meus
dentes converteu-se em dois Ossinhos amarelos.
Desde essa altura
o brilho do meu rosto é
como uma argila manchada.
Desde essa altura
os cremes mais
apetitosos são acres e salgados,
como os rostos dos homens que fui amando.