Mostrar mensagens com a etiqueta fernanda sê’esàví. Mostrar todas as mensagens
Mostrar mensagens com a etiqueta fernanda sê’esàví. Mostrar todas as mensagens

25 março 2022

fernanda sê’esàví

 

Râ ché


Nìxíta ra ìchì tìxin îxto

sàká’a yû’ú ra xáso’o si’i ra:

xa kua’ain, si’í”.

In chitú tìva

leka nú sòkò ra

na’a ka kua´an ra xa´a níma ra;

ichí nú kandú’ú tindó’o,

ka’ayú kua’a kaa tûxii nú ñu’ún,

kita níma ra ndáchia kua’an ña xi’in tìva vali,

in sísò xáku tina kua’an ri xi’in ndàtí ra.

Ndinnnnnn ndinnnn ndinnnn…

Xíkàn ini kampana xa’a níma ra nú ñu’ún,

nìkoyoo tìkui ì’ìvà nuú na

saku’úva rá yàvi.

Ini chiyo íchi’íma kee ì’ìmà

ñà xii nùú ita kùaán,

in nda’ayù ko’ó na xi’in ñu’un tíma,

mií kìví tata Aurelio Armenta,

nda tìva va kú ra kíxà ra kìví ndii.




O velho


Tirou o seu machete debaixo do bambu

e cantou para a sua esposa:

"Já me vou, mãe".

Em cima do ombro

o saco cheio de borboletas

e ao encontro do seu níma madrugou;

no trilho da tormenta

balázios salpicaram a terra de cor encarnada,

o seu espírito voou junto às velinhas;

os cães guardaram a sua sombra.

Ndinnnnnn ndinnnn ndinnnn…

Os sinos suspiraram sua alma terrena,

gotas ardentes nas bochechas murchas

salgaram as honras fúnebres.

O fumo emergiu do incensário

incinerou as flores de calêndula,

gritos acenderam o vazio,

um vazio cujo nome é Aurelio Armenta

e voa como mariposa em dia de mortos.