Mostrar mensagens com a etiqueta raquel casas agustí. Mostrar todas as mensagens
Mostrar mensagens com a etiqueta raquel casas agustí. Mostrar todas as mensagens

26 abril 2022

raquel casas agustí

 

Novembre

 

Jo soc el meu enemic,

així, sense metàfores.

No puc enamorar-me

apassionadament/ i només l’alcohol em fa il·lusió,

així, sense remordiments.

Tot viatja amb mi.

Reconec aquests carrers i recordó

els dies assolellats,

l’angle de la foto,

les mans immòbils sobre els fronts

formant teulades, el pubis depilat,

un anell d’or damunt el mapa.

Em sorprèn de nou el fred de novembre

silenciós com una antiga estació

on els trens mai no passen.

 

 

Novembro

 

Eu sou o meu inimigo,

assim, sem nenhuma metáfora.

Não consigo enamorar-me apaixonadamente

e só o álcool me ilude,

assim, sem nenhum remorso.

Tudo viaja comigo.

Reconheço estas ruas e lembro

os dias ensolarados, o ângulo da foto,

as mãos imóveis nas frontes

formando telhados, os pentelhos depilados,

um anel de ouro no topo do mapa.

Surpreende-me de novo o frio de novembro

silencioso como uma antiga estação

onde os comboios nunca passam.