A musica
Passu in carrughju
Cum’è s’è fussi inde mè
Cum’è s’è fussi cunnusciutu
Cum’è s’è mi duvianu fà mottu
Cum’è s’è andessi inde mamma.
Passu in carrughju
Cum’è s’è andessi à a scola
Cum’è s’è era biancu
Cum’è s’è era biondu
Cum’è s’è era francese,
Passu in carrughju
Ingumbrati di sogni interdetti
Passu in carrughju capighjembu
Cum’è s’è fussi culpevule
Cum’è s’è fussi un ladru,
Cum’è s’è duvessi sparisce
Cum’è s’è fussi in eccessu.
Ùn passu più sin’à a scola
Ogni ghjornu e sedie sò viote
S’anu purtatu à Moussa, Karim, Viddi.
Chì hè a vita, Maestra ?
Chì hè a ghjustizia è i diritti di l’omi ?
È quellu di i zitelli ?
Ella hà dettu « ùn sò più, ma eiu vi tengu cari »
È hà pientu.
Tandu l’avemu basgiata
Di tuttu u nostru core
Di tutte e nostre paure,
È l’avemu lasciatu i nostri quaterni.
Passu silenziosu
À pena se osu rispirà
U mio core batte à scimesca
À un ritimu barbaru :
Senza ducumenti, senza ducumenti, senza ducumenti.
U sentite ?
Pezzu di jazz ? Solò di batteria ?
Nò, goffa musica, false note,
Ùn ai à bastanza amparatu, nè ripetutu,
Eppuru, nant’à u pianó aghju vistu i tasti bianchi è neri
È a musica era cusì bella, cusì bella
Chì l’aghju pussuta rispirà.
A música
Ando pela rua
Como se estivesse em casa
Como se fosse famosa
Como se alguém me fosse cumprimentar
Como se fosse para casa da minha mãe.
Ando pela rua
Como se fosse para a escola
Como se fosse branca
Como se fosse loira
Como se fosse francesa,
Estou a andar na rua
Constrangida por sonhos proibidos
Ando pela rua de cabeça baixa
Como se fosse culpada
Como se fosse uma ladra,
Como se tivesse de desaparecer
Como se estivesse a mais.
Não volto mais à escola
todos os dias as cadeiras estão vazias
Levaram o Moussa, o Karim, o Viddi.
O que é a vida de mestre?
O que é a justiça e os direitos humanos?
E o direito das crianças ?
Ela disse: «já não sei, mas amo-vos»
E chorou.
Então beijámo-la
Com todo o nosso coração
Com todos os nossos medos,
E deixámos-lhe os nossos cadernos.
Ando em silêncio
Mal me atrevo a respirar
O meu coração bate forte
Em ritmo bárbaro:
Sem documentos, sem documentos, sem documentos.
Será que estão a ouvir ?
Pedaço de jazz? Solo de bateria ?
Não, má música, notas erradas,
Não aprendeste o suficiente Nem ensaiaste.
No entanto, no piano vi teclas brancas e pretas
E a música era tão bela, tão bela
Que a consegui respirar.