24 fevereiro 2022

eleni artemiou fotiadou

 

rem

 

εξόριστη

ανάμεσα σε όνειρο και εφιάλτη

καταλήγω

αναγράφω το λήμμα της κάθειρξης της νυχτός

rem θα πει

πως έχω επαφή με τη διαίσθηση

αν ξυπνήσω σχεδόν αμέσως μετά το όνειρο

κουβαλάω στην πλάτη το τσεκούρι που μου φύτεψε

κόβομαι όλη μέρα σε φλούδες

μια δέσμη άγραφο χαρτί

τόσο σκοτάδι από μέσα

μα πήγε κιόλας μεσημέρι

κι αυτή η αίσθηση, φερμένη απ’ του ύπνου τα σαγόνια

ορίζει πως κάτι ακόμα της μέρας πρέπει πικρά να φαγωθεί

 

ενδίδω

ταριχεύω τα πτώματα

συντηρώ τον στοχασμό

πώς κερδίζεται η μάχη

αν ο πόλεμος έχει πια τελειώσει;


 

rem

 

exilada

entre o pesadelo e o sonho

escrevo o limiar do encarceramento noturno

 

Rem dirá que sou intuitiva

se acordar quase de imediato

depois do sonho

ainda tenho nas costas

o machado que me plantou

 

todo o dia eu cortei às tiras

uma confusão de papel em branco

tão escuro por dentro

sendo meio-dia

 

este sentimento

trazido das mandíbulas do sono

determina que algo mais

deve ser comido hoje

com amargura

rindo

embalsamo os cadáveres