07 junho 2018

albanella chávez turello


apuntes frente al espejo

supe de la neblina
y salí al mundo
Odette Alonso

mi nombre me fue dado como frontera.
mi cuerpo es una casa redonda y vacía de muebles en tránsito, pronta a devenir ceniza.
mi lengua fue, es y será el espacio incólume que ni la muerte ni el silencio ni el delirium tremens podrán rematar.
aquello que me saca de ser letra, marca, columna tachada o narrativa abstracta, es una forma larga y carnívora, que restriega su nariz húmeda en rojas palabras, como intuyendo mi tránsito al espacio inhabitable que distancia mi columna cóncava de mi respiración cortada.

Apontamentos perante o espelho

soube da neblina
e saí para o mundo
Odette Alonso

o meu nome foi-me dado como fronteira.
o meu corpo é uma casa redonda e vazia de móveis em trânsito, prestes a tornar-se cinza.
a minha língua foi, é e será o espaço incólume que nem a morte, nem o silêncio nem o delirium tremens conseguirão acabar.
aquilo que faz com que deixe de ser letra, marca, coluna riscada ou narrativa abstrata, é uma forma longa e carnívora que esfrega o seu nariz húmido em vermelhas palavras, como se intuísse o meu trânsito no espaço inabitável que distancia a minha coluna côncava da minha respiração cortada.